کد مطلب:3231 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

با پسري كه 4 يا 5 سال كمتر از من دارد دوستم. او محصّل است و من شغل آزاد دارم. به او دلبستگي زياد دارم. شب و روز به ياد او هستم. قصد دارم به سربازي بروم. راهي پيشنهاد كنيد تا بتوانم او را فراموش كنم يا مثل ديگران با او برخورد كنم؟

همه انسان ها نيازمند رابطه و برقراري ارتباط با ديگران هستند، چون آدمي موجودي است اجتماعي و حيات و زندگي پويا در گرو روابط بين فردي و ارتباطات مؤثر و متقابل با ديگران است. از نظر اسلام روابط دوستي بايد در چارچوب خاص و در حد اعتدال قرار گيرد، زيرا اگر از آن حد خارج شود، پيامدهاي ناگواري دارد، كه از جملة آن: ضربة روحي و مشكلات عاطفي پس از قطع رابطه است. اميرالمؤمنين(ع) مي فرمايد: با دوست خود در حد اعتدال دوستي كن، زيرا ممكن است آن دوست روزي دشمن تو گردد. در دشمني نيز معتدل باش، زيرا ممكن است دشمن روزي دوست تو شود.(1) البته طبيعت دوران بلوغ، عامل مؤثري در شكل گيري دوستي هاي افراطي است. شروع اين دوستي حدود 12 و 13 سالگي و دوام آن حداكثر تا 18 سالگي است. پس از آن، احساسات فرو مي نشيند و به اصطلاح تصفيه مي گردد،(2) و رابطه منطقي تر مي شود. براي رهايي از وابستگي به دوست و برخورد با دوستي افراطي به نكات زير توجه داشته باشيد:

1ـ در اولين فرصت ازدواج كنيد، چون ازدواج به نيازهاي عاطفي شما پاسخ مثبت مي دهد.

2ـ يكي ديگر از شيوه هاي برخورد، جايگزين كردن يك رشته فعاليت هاي ذوقي، هنري، فكري و عملي است تا بتواند فكرتان را از دوستتان منصرف نمايد.

3ـ بايد بدانيد ديگران نيز در اين مجموعه، به لحاظ روابط انساني سهم دارند. نبايد توقع داشته باشيد دوستتان با ديگران رابطة دوستانه نداشته باشد و فقط با شما دوست باشد. اين خواسته يك نوع خودخواهي و خود محوري است.

4ـ به فعاليت هاي ورزشي اهميّت دهيد، چون اين نوع فعاليت ها، دريچه اي براي خروج فشارهاي ناشي از تراكم انرژي انباشتة شما محسوب مي شود.

5ـ به اين نكته توجه داشته باشيد كه دوستي ها معمولاً در معرض آفت است. كمتر اتفاق مي افتد كه رفاقت دو دوست تا آخر عمر پايدار بماند. عواملي مانند شغل يا تحصيل و يا بيماري بين دوستان جدايي مي اندازد. اين امر طبيعي و اجتناب ناپذير است. با مسائل بايد واقع بينانه برخورد كرد. بر فرض چند سالي بتوانيد با همين كيفيت دوستي خود را با ايشان ادامه دهيد اما چند روز يا چند ماه ديگر به سربازي مي رويد و خواه ناخواه بايد از او جدا شويد و يا دوستتان به دانشگاه راه مي يابد.

6ـ در رفتن به سربازي كم ترين ترديدي به خود راه ندهيد. در دورة سربازي دوستان خوبي پيدا مي كنيد كه جاي خالي رفيقتان را پر خواهند كرد. البته در روزهاي اوّل با دوري از ايشان احساس تنهايي مي كنيد، ولي به تدريج مشكل حل خواهد شد. سعي كنيد دوستان خود را زياد نماييد و به يك نفر متّكي نباشيد كه گفته اند: هزار دوست كم است و يك دشمن بسيار.

7ـ اوقات فراغت را با كارهاي متنوع پر كنيد تا كم تر به دوستتان فكر كنيد. تا خسته نشده ايد، وارد بستر خواب نگرديد تا در موقع خواب دچار افكار پريشان و مزاحم نشويد.

8ـ طريق مهم فراموشي دوستتان، جايگزين كردن عشق حقيقي (كه عشق به خدا است) به جاي عشق مجازي مي باشد. جز خدا هيچ موجودي قابليت معشوق بودن را ندارد. معشوق مجازي (غير خدا) هر كس باشد، خالي از عيب و نقص نيست. پس بايد عاشق كسي شد كه فنا ناپذير و ابدي و صاحب همة كمالات است، او پروردگار است.

اگر انسان عشق به خدا داشته باشد، ديگر گمشده اي ندارد و دچار اضطراب و نگراني نخواهد شد، چون احساس مي كند تكيه گاه مطمئني دارد. رابطة خود را با خدا زياد كنيد و با دعاها و عبادت ها و تلاوت قرآن با خدا ارتباط داشته باشيد تا احساس آرامش كنيد.

پي نوشت ها:

1. نهج البلاغه.

2. دكتر محمد رضا شرفي، دنياي نوجوان، ص 131.